IFBB Erkekler Vücut Yarışmacısı Rob Riches Röportajı

Elime ilk ağırlığı 1 yaşımdayken aldım ve o zamandan beri de hep fitness'e, antrenmana ve beslenmeye bir ilgim oldu. Yeni yetmeyken cips ve şekerde işin suyunu çıkarırdım ama şişman olduğum da söylenemezdi. Enerjiye ihtiyaç duyuyordum ama o yaşta diet hakkında düzgün beslenebilecek kadar bilgim­ de yoktu. 14 yaşımda bisikletle yarışırken kötü düşüp omzumu kırdım.

Kolum, 5 hafta alçıda kaldı ve bisikletime binemedim; birçok başka şeyden de mahrum kaldım. Omzum iyileşince üst vücudumun güç kaybetmiş olduğunu farkettim ve bunun sonucunda da artık eskisi gibi bisiklet kullanamadığımı gördüm.

Üst vücudumu güçlendirmek için ağırlık kaldırmaya başladım ve kısa zamanda vücudumun ağırlıklara iyi cevap verdiğini gördüm.

Dönüşümünü özellikle zorlaştıran belli bir sorun ya da durum oldu mu?

Bütün arkadaşlarımın club'lara gitmeye, gece geç saatlere kadar dışarıda kalıp içki içmeye başladıkları 16-18 yaşlarım civarında ben, antrenmanlara daha da odaklanmaya başlıyor ve beslenme ve diete dair bilgiler ediniyordum. 17 yaşımdayken yerel bir vücut geliştirme salonuna gitmiştim. Orada bütün temel ve başlangıç egzersizlerini öğrenmiştim. Cidden bazı etkileyici sonuçlar da görüyordum. Birçok kere, arkadaşlarımla takılmakla kendimi fitness yaşam tarzına bırakma arasında kalmış hissettim.

İkisini de aynı anda yapmayı deneyip de sonunda spor salonundaki ilerlememde eksiklik olduğunu gördükten sonra dışarı çıktığım zamanlara bir sınır getirmeye ve hafta boyunca sıkı çalışmaya karar verdim. Hafta sonu gelince kendime gece dışarı çıkma izni verebilir ve keyfini çıkarabilirdim. Bir gece öncesinde alkol almışsam ertesi gün antrenman yapmak istemiyordum. Dolayısıyla çıktığım gecenin ertesi gününü de kendime istirahat günü olarak belirledim.

Yeniden ilerleme kaydetmeye başladığımı gördüm ve rahat bir rutin yakaladım. O yaşta bir denge bulabilmek benim için odaklanmamı ve kendimi adamışlığımı geri kazanmak adına çok önemliydi.

­

Dönüşüm geçirdikten sonraki hayatın nasıl şimdi?

Doğal yollarla vücut geliştirme gösterisinde podyuma adım atıp açık/acemi klasmanında birinci olduğumda 21 yaşımdaydım. Benden daha iri ve daha deneyimli yarışmacıların bulunduğu zorlu bir yarışmaydı. Sonunda benim oradan muzaffer çıkmama yardımcı olan, kondisyonum ve podyum duruşum oldu. Geçen aylar ve yıllar boyunca yaptığım bütün ağır çalışmaların ve adanmışlığımın ödülü olduğunu göstermesi sebebiyle benim için devasa bir adımdı.

Sadece yarışmış olmanın tadını almamıştım; aynı zamanda kazanmanın nasıl bir his olduğunu da öğrenmiştim ve dahasını istiyordum. Gelişmek ve ilerlemek için bunu gerçekten yaşam biçimim hâline getirmem gerektiğini anladım. Büyük resme odaklanmam gerekiyordu. Düzgün beslenmeli ve her hafta sıkı çalışmalıydım.

Hâlâ dışarıda, restoranlarda yemek yemeye ya da denk geldiğinde kaçamak öğünlerin tadını çıkarmaya devam ediyorum ama çok makul ölçülerde. Bunu da genellikle, vücudumun ekstra kalori ve şekere daha açık olduğu ağır lifting seansları sonrasına denk getiriyorum.

Yarışma antrenmanı yaptığım dönemlerde (tipik olarak podyuma çıkmadan 12 hafta önce başlarım) bütün kaçamak öğünleri kaldırır; restoran ve barlara gitmeyi sınırlandırırım. Yarışma modunda değilsem kendime her hafta iki kaçamak öğün için izin verdiğim bir kuralım var. Kaçamak öğünlerimin ertesi günündeyse normal antrenmanıma ilave olarak 500­ ya da daha fazla kalori yakabileceğim bir kardiyo seansı daha yaparım.

Normalden fazla yemiş olduğum önceki gecenin etkilerini dengelemeye çalışmış olmak beni daha iyi hissettirir.

­

Devam etmek ve kendini zorlamak için seni motive eden nedir?

Beni motive eden; podyumda, dergilerde ve sosyal medyada­ ortaya çıkan yeni yetenekleri görmek oluyor. Ben ilk başladığım zamanlar, etrafta kendimi kıyaslayabileceğim pek az kişi vardı. Bir sürü vücut geliştirici vardı ama onlardan, sanıyorum, sadece birkaçı, kendilerini fitness modeli olarak tanımlayabilirlerdi. Benim o zamanki motivasyonum da zirveye ulaşmaktı. Kapak olmak, büyük yarışmalardan bazılarını kazanmak istemiştim.

Şimdi, motivasyonum, büyük oranda kişisel bir macera. Daha büyük ve daha mühim şeyler başarmayı istiyorum. Ama aynı zamanda takipçilerim olduğunu da hissediyorum. Cevap arayan yeni sporcularla bende işe yaramış bilgileri paylaşarak onlara yardımcı olacak bir ses olmak istiyorum.

Sahneye yeni yüzlerin çıkması, yeni meydan okumalar mânâsına geliyor. Bu durum, biraz, Rocky'nin kendinden gençlerle dövüşmek zorunda kaldığı devam filmleri gibi... Söylemek istediğim, ortada bir rekabet olduğu değil; sadece yeni sporcularla birlikte podyuma geri dönüp size yarışma isteği veren yeni yarışmalar olması...

Yeni, genç çocukların podyuma getirdiği seviyeden çok etkileniyorum. O seviye, odaklanmamı sağlıyor ve beni kendi oyunumda kalmam için zorluyor!

­

Sıradaki hedefin ne? Seneye bu zamanlar, kendini nerede görüyorsun?

Bu yıl birkaç büyük yarışmaya katıldım ve bunun sonucu olarak da gelişme üzerinde fazla odaklanma fırsatım olmadı. Yıllardır istikrarlı olarak geliştirdiğim zayıf noktalarım üzerinde çalışmaya daha fazla dikkat etmeye odaklanacağım. Hâlâ o zayıf noktaları, vücudumun geri kalanıyla uyumlu hâle getirmek istiyorum.

­

Ana olarak alt sırtım ve baldırlarım/ön kollarıma odaklanacağım. Bu da antrenmanlarım, deadlift ve squat gibi daha büyük ve temel daha çok hareket içerecek demek. (Yarışma yaklaştıkça o çalışmalar da azalarak sona erecek). Diğer kas gruplarını çalıştırdığım seansların sonuna bırakmak yerine baldırlarıma ve ön kollarıma da daha fazla zaman ayırmaya dikkat ediyor olacağım.

Önümüzdeki sene için hedefim, TruePerformanceNutrition.com adlı yeni spor takviyeleri şirketimi büyütmekle birlikte Mr. Olympia Erkekler Vücut kategorisinin seçmelerini yapmak.

­

­

Şu andaki antrenman felsefen nedir?

Her antrenmanda bir ana kas grubuna odaklanmamı sağlayan oldukça katı bir antrenman rutinine sadık kalmayı seviyorum. Önce, en büyük ve en ağır hareketlerle başlıyorum. Kaslarımı tüketerek bu hareketlerin, yapabileceğim en büyük kas travmasını yaşatmasını sağlıyorum. Ardından 8-10 tekrar aralığında kalıp her egzersizde kaslara, işin sonunda tükenecekleri noktaya gelmelerine neden olacak kadar aşırı ağırlık yüklemesi yapmayı gözeterek daha küçük, daha izole hareketlere geçiyorum.

Seansın sonuna yaklaştığımda kasları daha da fazla yormak için "drop set"lere ve "super-set"lere geçiyorum. Sadece kaslarım, kelime anlamıyla ağrıdığında ve şiştiğinde antrenmanı bitirmek için kendime izin veriyorum. Tabii ki aynı çalışamadığım günlerim de oluyor ama en azından spor salonuna her gittiğimde oluşturmayı denediğim ve benimsediğim zihniyet, niyet, bu oluyor.

Ful Rutin:

Monday:

• (Serving of Ripped & CLA) AM. 60 minutes LISS cardio & Abs
• Deadlifts 5x 8|5|3|1|8
• Iso-Lateral Pulldowns 4x 8|6|4|4
• Single Arm Dumbbell Rows 3x 8|8|6
• Seated Reverse Grip Pulldown 3x 10|8|6

Tuesday:

• (Serving of Ripped & CLA) AM. 60 minutes LISS cardio (split across 3 machines) & Abs
• Lying Hamstring Curls 4x 10|8|8|6
• High-Foot Leg Press 4x 10|8|8|6
• Stiff-Legged Deadlifts 3x 10|8|6
• Leg Press Calf Raises 5x 20|20|20|18|16
• (Super set) Seated Calf Raises 5x 20|20|20|18|16